Το “παράθυρο” του Φεβρουαρίου βρήκε πολλά νέα πρόσωπα στην Εθνική ομάδα, για τα παιχνίδια με τη Σερβία στα Άνω Λιόσια και τη Λετονία στη Ρίγα.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο διεθνής Ηρακλειώτης φόργουορντ του Παναθηναϊκού:
«Δεν θεωρώ ότι χρειαζόμαστε άλλο κίνητρο. Είμαστε κάποια παιδιά που παίζουμε μαζί από πέρσι κι έχουμε χτίσει κάτι. Ήμασταν έτοιμοι και σίγουροι ότι μπορούσαμε να νικήσουμε τη Σερβία. Αν δεν υπήρχαν τα “παράθυρα” μπορεί να μην είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Θεωρώ ότι μας έκανε καλό. Δεν νομίζω ότι πέραν από εμάς τους ίδιους και τους προπονητές, μας πίστευε κανείς βλέποντας το ρόστερ της Σερβίας και το δικό μας. Έπαιξαν με παίκτες όπως ο Μιλουτίνοφ, ο Γιάραμαζ, ο Γιόβιτς που έχουν πάρει μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις.
Ο κόσμος μάς βοήθησε πάρα πολύ, εμείς πιστέψαμε στους εαυτούς μας, παίξαμε όλοι μαζί, και πιστεύω ότι αποδείξαμε στον κόσμο, αλλά και στους εαυτούς μας ότι αυτή η χώρα έχει μέλλον, έχει παιδιά και θα έχει παιδιά. Μένει να υπάρχει πλάνο και να ξέρουμε πως θα βοηθήσουμε τους παίκτες, ώστε και οι παίκτες να βοηθήσουν κι αυτοί όσο μπορούν.
Ως Έλληνες έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν ότι παίζουμε με καρδιά και την ψυχή μας. Έχουμε ικανότητα και θέληση. Τον τελευταίο ενάμιση μήνα είχα έναν τραυματισμό στη μέση που με ταλαιπωρεί ακόμα και τώρα. Έμεινα αρκετά πίσω. Θέλω τόσο πολύ να μπω και να βοηθήσω.
Και την ομάδα μου, τον Παναθηναϊκό. Όμως, το γεγονός ότι βρέθηκα με την Εθνική μπροστά σε τόσο κόσμο, τόσα παιδιά και φορούσα τη φανέλα με το Εθνόσημο, ήταν κάτι απίστευτο και μου έδωσε κίνητρο. Μπήκα από το πρώτο λεπτό με τη σκέψη να βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερο την ομάδα μου.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι πολύ μακριά. Το όνειρο όμως, όχι μόνο το δικό μου, αλλά όλων των παιδιών που βρισκόμαστε εδώ είναι ότι κάποια στιγμή μπορεί να παίξουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι όμως, αυτή τη στιγμή. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.»
